پهنه ‏بندى زمین براى توسعه فیزیکى شهر شیراز با استفاده از GIS و AHP

با توجه به این که روند رشد شهرنشینى در ایران درپى تحولات اقتصادى، اجتماعى عمیق دهه‏ هاى قبل، در سال‏هاى اخیر موجب رشد لجام گسیخته شهرهاى با نقش ملى و ناحیه‏ اى گردیده و بدون تناسب با ظرفیت‏ ها و امکانات طبیعى منطقه پیامدهاى ناخوشایندى را در فضاى کالبدى - زیستى درون شهر به همراه داشته است، رشد جمعیت با اشغال فضاى شهرى، عدم تعادل در ساخت و بافت شهر را به وجود آورده و آسیب‏ هاى جبران ناپذیرى را در محیط زیست شهرى وارد ساخته است. در نتیجه پهنه ‏بندى زمین براى توسعه فیزیکى شهرها همواره مورد توجه جغرافیدانان و برنامه ‏ریزان شهرى قرار گرفته است و بنابراین مکان‏ یابى اراضى مناسب براى توسعه فیزیکى شهرها بسیار ضرورى است. در این مقاله با استفاده از مدل AHP در نرم‏افزار ARC GISپهنه‏ بندى زمین براى توسعه فیزیکى شهر شیراز بر پایه 8 معیار (شیب، جنس زمین، سطح ایستایى آب‏ هاى زیرزمینى، قابلیت زمین، حریم رودخانه، فاصله از گسل، ارتفاع و بافت خاک) ارزیابى شده و نقشه پهنه‏ بندى زمین به دست آمد. نقشه پهنه‏ بندى به دست آمده، سه پهنه اولویت دار با تناسب بالا (21516 هکتار)،با تناسب کم (23069 هکتار) ونامناسب (23289 هکتار) براى توسعه فیزیکى را نشان مى ‏دهد و مى‏ تواند مورد استفاده مدیران و برنامه ریزان شهرى قرار گیرد.